สมัยเด็กมะม่วงไม่รู้ว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร

หลายครั้งในชีวิตตอนโตที่รู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เรียนหมอ เป็นหนึ่งสิ่งที่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้…มะม่วงจะทำ 🙂

มะม่วงเคยคุยกับสามีว่า ถ้ามีลูกจะบังคับลูกเรียนหมอ เรียนเถอะลูก สังคมยังขาดหมออีกมาก เราไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง ไม่ใช่ว่าพ่อแม่แก่แล้วจะได้มารักษา หรือเพื่อเงินทองอะไร แต่การมีหมอหนึ่งคนสามารถช่วยคนได้อีกมากมาย… บางทีความสุขของเราก็เล็กน้อยเมื่อเทียบกับความสุขมวลรวมที่อาจจะเกิดขึ้นเพียงแค่เราเลือกจะทำอะไรบางอย่างในขอบเขตที่เราทำได้ // สามีบอกว่าโอเคนะ ถ้าลูกฉลาดพอ และไม่ฝืนใจที่จะเรียน
(ลูกจะฉลาดมั้ยไม่รู้ แต่ลูกน่าจะหน้าตาดีมาก 5555555)

ไม่กี่ปีต่อมามะม่วงกับสามีตัดสินใจจะไม่มีลูก มะม่วงคิดว่าการเลี้ยงเด็กสักคนโดยไม่คาดหวังนั้นทำยากมาก แค่ขอให้เค้าเป็นคนดีของสังคมก็เป็นการคาดหวังแล้ว ><
เลยคุยกันว่าเอาอย่างนี้ดีมั้ย เราเอาค่าเทอมที่เราจะต้องจ่ายให้ลูก ไปให้ทุนเด็กสักคนที่เค้าอยากเรียนหมอดีกว่า การส่งหมอคนนึงเรียนมันเท่าไหร่…. เราลงทุนแบบหวังผลดีมั้ย เงินที่ให้ไปการันตีว่าจะได้หมอมาให้ประเทศอีก 1 คน… คนที่ต่อชีวิตคนได้อีกมากมาย

มะม่วงเคยผ่านช่วงเวลาที่ต้องไปเห็นสภาพโรงพยาบาลที่ขาดแคลน เราต้องไปอยู่ตรงนั้นเพราะโรงพยาบาลเอกชนยังไม่มีเครื่องมือนี้ เราต้องรอเวลาเพราะว่าคนไข้เยอะมากกกกก นี่เองสินะสิ่งที่มีเงินก็ซื้อไม่ได้ที่แท้ทรู ….
เราเห็นคนป่วยมากมายนอนเปะปะตามทางเดิน เตียงที่ล้นออกมานอกห้อง เตียงค้างคาอยู่ตรงชานพักบันไดอย่างน่าหวาดเสียว….. เพียงแค่พิมพ์มาถึงตรงนี้ภาพในหัวก็พาลจะพาน้ำตาไหล ทำไมเราไม่ทุ่มตลาดผลิตหมอนะ…?

วกกลับมาที่ประเด็น ^^” เผอิญวันนี้มะม่วงมีโชคในการตามหาแอลกอฮอล์นิดหน่อยหลังจากพยามตามหามาสักพักแต่หมดทุกที่ ที่ได้มาเป็นแอลกอฮอล์ 95% ได้ขวดสเปรย์มาอีกนิดหน่อย (ตระเวณไปหลายที่จริงๆ นะ ><)

พูดก็พูด ตอนนั้นมะม่วง F หน้ากากไม่ทัน เพื่อนบ้านที่ F ไว้ได้ 2 กล่องก็แบ่งให้มะม่วงกล่องนึงนะ …. เพื่อนบ้านในหมู่บ้าน ไม่เคยเจอหน้ากันเลย แต่เราช่วยเหลือกัน….

มะม่วงเลยอยากจะมาแชร์ว่า หากใครยังตามหาแอลกอฮอล์อยู่ ยังไม่เจอคนขายที่เชื่อใจได้ และไม่มีปัญหาเรื่องการเงิน มะม่วงจะขอแบ่งให้คนละ 1 ขวด (95%, 450 มล) พร้อมขวดสเปรย์เล็กๆ เอาไว้แบ่งใช้ฉีดๆ โดยมะม่วงจะรบกวนให้ช่วยโอนเงินไปให้สภากาชาดไทย 500 บาท (หรือจะมากกว่านั้นก็ได้ค่ะ) แล้วช่วยส่งสลิปมาให้มะม่วงหน่อย มะม่วงจะแบ่งของให้นะคะ 🙂

ที่ขอเลือกเงินจำนวนนี้เพราะป้องกันคนกักตุน ป้องกันคนเอาไปทำกำไรต่อ…แบ่งกันใช้นะคะ อดทนอีกไม่นานสถานการณ์น่าจะหายฝืดเคืองแล้วหล่ะ ขอคนที่หาของป้องกันตัวเองไม่ได้และคิดว่าอยู่ในพื้นที่เสี่ยงจริงๆ และไม่เดือดร้อนกับเงิน 500 นะคะ อันนี้มะม่วงแบ่งของตัวเองให้นะ ไม่ได้มีเยอะ (ย้ำ) แต่คิดว่าน่าจะกักตัวอยู่บ้านได้ประมาณนึง ทำให้ความต้องการในการใช้น้อยลงกว่าที่ควรจะเป็น

ในส่วนที่ขอเลือกสภากาชาดเพราะรู้สึกว่าเป็นองค์กรที่ตอบโจทย์สถาการณ์หลายๆ อย่าง ความเชื่อหลายๆ สิ่ง มะม่วงอาจจะอธิบายได้ไม่ดี จึงขออนุญาตยก quote จากเว็บไซต์ของสภากาชาดมานะคะ 🙂

“…ในปีพ.ศ.2461 มีการออกพระราชบัญญัติว่าด้วยสภากาชาดสยาม มีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยรักษาพยาบาลผู้ป่วยไข้และบาดเจ็บในสงครามและยามสงบ กับทั้งทำการบรรเทาทุกข์ในเหตุการณ์สาธารณภัยพินาศ โดยไม่เลือกเชื้อชาติ สัญชาติ ลัทธิ ศาสนา หรือความเห็นในทางการเมืองของผู้ประสบภัย ยึดหลักมนุษยธรรมเป็นที่ตั้ง และต่อมาในปีพ.ศ. 2463 ได้ออกพระราชบัญญัติว่าด้วยสภากาชาดสยามแก้ไขเพิ่มเติมจัดระเบียบสภากาชาดสยามเป็นสมาคมอิสระ…”

เป็น great cause ที่แค่อ่านก็จมูกฟุ๊ดฟิ๊ดแล้วหล่ะ

มาดามมะม่วง โหมดตัวตนที่แท้จริง